OBD چیست؟

 OBD مخفف عبارت On Board Diagnostic System است که به تجهیزات الکترونیکی مبتنی بر کامپیوتر به منظور عیب یابی و کنترل آلایندگی و احتراق از طریق نظارت بر عملکرد اجزای اصلی موتور گفته می شود که امروزه در بسیاری از خودروهای سبک و کامیون های سبک استفاده می شود.

سیستم OBD متشکل از یک ECU واحد کنترل الکترونیکی، که با استفاده از ورودی از سنسور های مختلف (به عنوان مثال سنسور اکسیژن) برای کنترل قسمت های اصلی (به عنوان مثال، انژکتور سوخت) به بدست آوردن بهترین عملکرد خودرو کمک میکند.

از طریق واحد کنترل الکترونیکی چراغ وضعیت خودرو یا چراغ نشانگر خطا (MIL) ، هشدار لازم را در مورد  بد عمل کردن خودرو به صاحب آن می‌دهد.

یک وسیله نقلیه مدرن می تواند صدها نوع از پارامترهای  هشدار را از  طریق DLC (وسیله اتصال عیب یابی) با استفاده از  ابزار اسکن (Scan tools) پشتیبانی کند.

 OBD اولین استاندارد آلایندگی آژانس محافظت از محیط زیست (EPA) بود.  طی سال های بعد سیستم OBD بسیار تقویت شد. ODB  استاندارد جدیدی بود که در اواسط دهه ۹۰ میلادی معرفی شد که کنترل موتور و مانیتورینگ قطعات شاسی و بدنه و تجهیزات جانبی را ، مانند کنترل عیب شبکه کل خودرو از قبیل عملکرد کاتالیست، سنسور اکسیژن وضعیت احتراق و… به خوبی انجام می دهد.

۲ نوع OBD وجود دارد OBD-I و OBD-II:

OBD-I

 OBD-I   اولین نسخه از سیستم OBD که در سال ۱۹۸۰ توسعه پیدا کرد. این سیستم در اوایل استفاده از اتصال دهنده اختصاصی، رابط های سخت افزاری، و پروتکل های مخصوص به خود استفاده میکرد. مکانیک که می خواست به اطلاعات عیب یابی خودرو دسترسی داشته باشه باید یک ابزار اختصاصی و متفاوت  برای هر خودرو تهیه میکرد . OBD-I  از پروتکل های متعدد با مجموعه ای از کابل ، آداپتور  و ابزار های عیب یابی متفاوت عرضه می‌شد.

OBD-II

در اوایل ۱۹۹۰ ، جامعه مهندسان خودرو (SAE) و سازمان استاندارد بین المللی (ISO)مجموعه ای از استانداردها برای  تبادل اطلاعات دیجیتال بین ECU  و ابزارهای عیب یابی ایجاد کردند. از آن پس  تمام وسایل نقلیه سازگار با OBD-II  باید از یک اتصال استاندارد عیب یابی (SAE J1962) و روش برقراری ارتباط از طریق یکی از پروتکل های ارتباطی استانداردOBD-II  ، استفاده می‌کردند.

OBD-II  برای اولین بار در وسایل نقلیه مدل (MY) 1994 معرفی شد و قرار شد برای تمام ماشین ها و کامیون‌های سبک تولید شده پس از سال ۱۹۹۶ وجود داشته باشد.

Mode های فراخوانی اطلاعات توسط OBD2

فراخوانی اطلاعات موتور و خودرو در ۱۰ حالت (Mode) توسط پروتکل‌های OBD پشتیبانی می‌شود. ممکن است خودروی شما  همه این ۱۰ حالت را پشتیبانی نکند.

به‌عنوان‌مثال حالت ۱ (Mode 1) اجازه خواندن اطلاعات مهم خودرو مانند «دوره موتور»، «مدت زمان روشن شدن بودن موتور» و … را فراهم کند. این اطلاعات می‌تواند در محاسبه مصرف سوخت و مانیتور رفتار راننده و رانندگی آن مفید باشد

حالت ۳ و ۴ برای تشخیص مشکلات و عیب‌یابی خودرو کاربرد دارد. حالت ۳ (Mode 3) اجازه دستیابی و قرائت کدهای خطا (DTC) را فراهم می‌کند. حالت ۴( به شما اجازه می‌دهد کدهای خطا (DTC) را پاک‌کرده و چراغ چک (MIL) خودرو را خاموش‌کنید.

با استفاده از حالت ۹، می‌توانید شماره شناسایی خودرو را بخوانید. این حالت اجازه می‌دهد تا شما مدل، سال تولید وسیله نقلیه را از اطلاعت موجود رد کامپیوتر خودرو شناسایی کنید.

مدیریت ناوگان

به‌کمک IoT، شرکت‌های حمل‌ونقل می‌توانند سفر وسایل نقلیه و رفتار راننده‌ها را بهتر رصد کنند. در این زمینه، رواج تلفن‌های هوشمند در میان راننده‌ها، این کاربردهای IoT را تسهیل کرده است.